Building the MiniMost
Het Zotte Zomerproject van vorig jaar was een vispeditie van een paar dagen met een vlot op de rivier. Hiervoor heb ik een tweedehands buitenboordmotortje van 2pk gekocht voor 25€, wat nu dus werkloos in de garage staat. Zonde natuurlijk, en ik had de smaak van het ‘varen’ te pakken gekregen, dus kreeg ik al snel zin in een bootje. De vereisten waren: zelf te bouwen, klein en licht, en qua prijs zo dicht mogelijk tegen de 0€ aan.
Mijn oog viel op de MiniMost, een design dat in Popular Mechanics verschenen is in de jaren 60. Het is een monoplane bootje dat vrij eenvoudig te maken is uit 2 platen WBP multiplex van 122x244 en wat balkjes.
Wat linkjes:
De bouw begint bij het maken van het tussenframe en de achterplaat. Daarna worden de langsbalken eraan bevestigd. Na het bewerken van de multiplex bodemplaat om de boeg te vormen, wordt het geheel van frames en langsbalken op de bodemplaat geschroefd.
Daarna worden de zijdekken bevestigd, en ben ik aan de stuurinrichting begonnen.
Het sturen van de buitenboordmotor gebeurt met een staalkabel die aan een plaat op de motor bevestigd is. Door de kabel bij te trekken zal de motor verdraaien en dus de boot sturen.
Het bijtrekken van de kabel gebeurt met een stuur dat een polie verdraait, waar de staalkabel een 5-tal keren rondgedraaid is. De wrijving hiervan is genoeg om doorslippen te voorkomen, zelfs op het gladde oppervlak van de poelie. De stuuras is een draadstang M8 waarop ik de poelie gezet heb, gemaakt uit een stuk kartonnen buis met eindplaatjes, welke in epoxy geweekt zijn. Op de draadstang wordt een tweedehands stuur geschroefd.
Daarna wordt het voordek bevestigd en in vorm gedwongen met een paar klemmen. Aan de voorkant komen 2 multiplex-platen bijeen zonder enige steun van balkjes, hier wordt in de bouwplannen aangeraden om ‘een mengeling van houtlijm en zaagsel’ in de naad te smeren. Vandaag hebben we modernere middelen dus die naad heb ik verlijmd met 2-componenten PUR schuim (de variant om raamkozijnen op te hangen).
Ik heb voor de bouw van de boot 6mm dikke multiplex gebruikt om het geheel licht te houden. Dit is echter niet stevig genoeg (trap je los door als je niet uitkijkt), dus het geheel werd langs de buitenkant overtrokken met carbonmat. Dit is natuurlijk schandalig duur materiaal maar heb ik gratis op de kop getikt uit een stockopruim van het bedrijf van een kennis. Om een mooie afwerking te krijgen maar toch het budget te drukken, heb ik een goedkope variant van vacuum baggen gebruikt. Ik heb een zak gemaakt van 0,10mm PE-folie door de naden toe te tapen met duct tape, en heb zonder release film of breather/bleeder er vacuum op gezet. Naderhand heb ik het oppervlak nog es goed afgewerkt door er met een spatel epoxy over te wrijven, dit om het geheel gladder te maken. ‘t Had een stuk beter gekund mits de nodige €€, maar het ziet er zeker niet slecht uit.
De bovenkant en zijkanten werden ook afgewerkt met carbonmat.
Ik heb deze keer niet voor vacuum baggen gekozen omdat dit veel werk is en er voor de bovenkant toch geen uitstulpingen zijn waarrond de mat moet gevormd worden. Daarom heb ik de bovenkant gewoon strak getrokken en aan de onderkant vastgeplakt met duct tape.
Zoals je kan zien geeft dit, na wat gladstrijken met een spatel, een prima afwerking.
Voor de zijkanten van de cockpit heb ik de glasvezelmat ingesneden op de hoeken en naar beneden geplooid. Na aanbrengen van een PE-folie (als budget release film), heb ik de afgeplooide mat geklemd onder op maat gezaagde plankjes. Dit geeft een gladde afwerking, je moet dan wel zorgen dat alle plooien uit het plastic zijn.
In de (ronde) hoekjes was wat creativiteit nodig, daarvoor heb ik een kwart van een dikke kartonnen buis gebruikt om de vorm te houden.
Ondertussen staat ook de afwerking van de achterkant van de spiegel uit te harden. Hiervoor heb ik terug een PE-folie gebruikt over de carbonmat, en deze opgespannen met een betonplex-plaat.
Al bij al ben ik niet ontevreden over het resultaat. Met meer budget zou het een stuk beter kunnen, maar ik heb ondertussen geleerd om afscheid te nemen van mijn perfectionisme…
Na een avondje klussen is ondertussen ook de boottrailer af. De bovenkant zijn 2 planken die tussen de anti-skid rails van het bootje passen. Zo glijdt het bootje automatisch recht op de trailer. Naast de planken zijn een paar kleine rolletjes gemonteerd die de boot net geleiden.
De onderkant van de trailer is met opzet zo vlak mogelijk en tot redelijk laag aan de wielen gemaakt zodat de trailer gebruikt kan worden om het bootje vanaf de waterkant in en uit de rivier te laten. De bedoeling is om de achterkant van de trailer met de wieltjes van de berm te rollen tot in het water, en dan het bootje eraf te rollen.
Ik heb daarnet een proeftochtje gemaakt met de fiets, eens je in gang getrapt bent valt er prima mee te fietsen. Voor die paar honderd meter die ik moet fietsen naar de waterkant zal dat prima voldoen. Het doel van de hele opzet is dat ik ‘s avonds, eens de kindjes in bed liggen, op het gemak nog een paar uurtjes kan gaan varen zonder dat ik daarvoor iemand moet lastig vallen.
Vandaag belde er iemand van het FOD Mobiliteit en Verkeer over mijn aanvraag voor de immatriculatieplaat: dat ik mijn thuishaven was vergeten op te geven. Ik heb hem gevraagd of hij de foto van de fietstrailer gezien had :) We hebben er samen es goed om gelachen, en de thuishaven is Zeebrugge geworden. Ze hebben daar wel humor die gasten. Ik zie mezelf al liggen in Zeebrugge tussen de containerboten.
Ondertussen heb ik me een ‘nieuwe’ motor gekocht: een Yamaha 9.5A. Een oud beestje, maar een populaire en robuuste motor waarvan er zeer veel gemaakt zijn, en waarvan dus gemakkelijk wisselstukken en documentatie te vinden is.
Ik heb de mijne gekocht van een reddingsdienst, die hem goedkoop verkocht wegens een defect. Ik had al snel door dat de motor op één cylinder draaide, en na vervanging van één van de ontstekingsspoelen draaide de motor weer op volle vermogen. Het bootje gaat nu erg stevig vooruit; ik heb alvast m’n vaarbewijs gehaald en een snelheidsnummer aangevraagd om terug wettelijk in orde te zijn.
In de winter bergt het bootje erg handig weg; de motor gaat aan op een steun aan de muur, en ook de boot wordt tegen de muur van de garage weggeborgen.
Al bij al is de MiniMost een eenvoudig en goedkoop te bouwen bootje, dat heel veel vaarplezier oplevert voor z’n prijs. Al zou ik volgende keer wel een complexer ontwerp aandurven; ooit bouw ik nog een kleine ‘picklefork’ hydroplane, die ik volledig ik met composiettechniek wil uitvoeren (zonder frame) om hem zo licht mogelijk te houden.